“Yaptığınız her şey yanlıştı… Yetersizdiniz ve her şeyinizle hatalıydınız… Başarısızdınız, mafyalıktı tüm işleriniz, direnmeniz boş bir ajitasyondu, kendini aldatmaktı, mücadeleniz hiçbir zaman tutarlı değildi olmayacakta, örgütleriniz ve örgütlü halleriniz bir hiçti ne yapsanız da başaramayacaksınız, geçmişte elle tutulur bir değeriniz olmadı olmayacak…Cek cak cak…”
Bilin bakılım bunları kim fısıldıyor, kim bu şüpheleri üfleyip duruyor?
Yenilmeden bizleri mağlup ilan etmeye yelteniyor?
Devrimci değerlerimizi hor görmeye çalışıyor?
Direnme etkinliklerimizi, hiçbir şahsı karşılık görmeden yaptığımız özverileri çalışmalarımızı, haklarımız için mücadelemizi
karanlık söylem ve şüphelerle kirletmek,
devrimci temiz alanlarımızı
yanık topraklara çevirmek isteyenler kim ?
Derin devlet mi? Ergenekon’un eski ya da yeni kuşakları mı?
Özel Harp Dairesi mi?
Evet bunların tümü bu karalamayı yapıyor,
ama bunları soldan seslendirenler var;
bunlardan biri de İtirafçı Engin Erkiner’dir
Bedreddin Mahir
bedreddin.mahir@gmail.com
14 Eylül 2008
12 Eylül darbesi ülkemize gelip çöktüğünde en büyük darbeyi ve yarayı devrimci hareket aldı. Hazırlıksız yakalandı. Sonu feci şekilde biten bir süreç oldu. Bu karanlık sürece karşı dünyanın tüm devrimci hareketlerinde olduğu gibi, ülkemizde de geri çekilme ve bir nefes alımı için emin limanlara çekilme gereği doğdu. On binlerce devrimci öncelikle Ortadoğu'ya aktı. Suriye bunun önemli bir kısmına ev sahipliği yaptı. Yaralar hızla sarılmaya, toparlanmaya ve kayıpları telafi edip çalışma tarzı yenilemek ve dinamiklerle faşizme karşı direniş için, elden gelen her şeyi yapma koşulları oluşturuldu. Bu amaçla direnmek isteyen istisnasız tüm siyasal hareketler canla başla çalıştı. Her şeyin başlangıcı niyettir. Koşulları varsa ve imkanlar yeterliyse bu niyet fiil olur. Fiil ise üzerinde oluştuğu veriler kadardır. Ancak, nitelikçe olay bu fiile girişmektir, nicelik ise verilerle ilgili ya yoğun ya da zayıf kalabilirdi.
1982’lere doğru giderken bu adımlar hızla atılmaya başlandı. Kürt özgürlük hareketi başta olmak üzere direnme hattını seçen tüm örgütler silahlı-silahsız direnmeleri yükseltmeye çalıştı. Bu amaç ve iradeyle yürüdü. Bu iradenin varlığı önemliydi. Yeterlilikler ve yetersizlikler ise işin diğer boyutudur; ancak bu irade ve fiile rağmen, ortaya konan çabaları küçük göstermek için bir itirafçı aptalın hor görülerini sağa sola üflemesi, devrimci harekete Özel Harp Dairesi'nin işidir. Engin Erkiner de bir itirafçı olarak görevini böyle yerine getirmektedir.
1982 yılı, 12 Eylül rejimine karşı direnme hattını seçenlerle, teslim olmaya dahi yetecek birliğini koruyamayanlar arasında bir ayrışmaya tanık olundu. Her örgüt açısından olay farklı cereyan etti. Biz Acilciler olarak bunu kamptan ve mücadeleden kaçanlarla, Avrupa’da itirafçı Engin'in kışkırtmalarıyla teslimiyeti seçenlerle gördük. Hızla da atlattık. 1982 Haziran’ında onu aşkın devrimci örgüt direnme hattını seçerek Faşizme Karşı Birleşik Direniş Cephesi'nin kuruluşunu ilan etti (FKBDC). Bu cephenin kurucu üyesi olarak bizler, diğer devrimci örgütlerle birlikte, direnmenin her iki yakasında da yerimizi alıyorduk. Silahlı ve silahsız direnme araçlarını gücümüz ve olanaklarımız oranında yerine getirmekteydik.
Aynı kesitte sendikaların, köklü parti ve siyasal hareketlerin 12 Eylül öncesi on binleri sokaklara dökme koşulu olanların, ortalıktan tamamen silinmelerine rağmen, bu ülkenin direnme güçleri, direnişlerini sürdürme kararı aldı ve bunu yürüttü. Bu direnişi yoğun olarak Kürt özgürlük hareketi temsil etti. Daha çok silahlarıyla dağları, bayırları kapsayan mücadelesiyle, şehitleriyle bunu yaptı. Bu bütün içinde diğer örgütler şehirlerde yapabilecekleri her şeyi ortaya koydu; bildiri dağıtımından yazmaya, silahlı eylemden korsan gösteriye kadar yapılması mümkün olan şeyler aksatılmadan yerine getirilmeye çalışıldı. Ortak ülkemizin devrimci hareketi gerçek anlamda birlikte hareket ederek bir direnme hattı oturtmaya çalıştı. Bunun ne kadar başarılıp başarılmadığından önemlisi bu iradenin ortaya konması ve bunun için fiili adımların atılmasıydı. 12 Eylül karanlığına karşı direnmeyi değerlendirirken başka türlü bir yaklaşım yapılamaz. O gün yapılması gerekenler verili olanaklarla yapılıp yapılmadığını sorgulamak gerek, ötesi abartmadır. Bu abartmaların olmasını bekleyen aptallar ise direnmeyi küçük düşürmek için, ortalıkta hiçbir şeyin olmadığı şüphesini yaygınlaştırarak gerçekleri örtmek isterler. Tarihte olan her direnmenin ve devrimin bu gün itibariyle ortaya çıkan gerilemesine bakarak da, bunların birer vehim olduğunu iddia etmek güç değildir. İtirafçı aptalımız Engin'in istediği de budur: “Direnmek gereksiz bir çabadır, varsa da anlamsızdır sonuçsuzdur çapsızdır” diyor. Bu inkarcılık, bu güne dönüp baktığında tarihin tüm direnmelerini devrimlerini de inkar eden, onları hor gören bir yaklaşım içinde olur; nitekim iyi izleyiciler bunun öyle pazarlanmakta olduğunun yabancısı değillerdir.
Olay bu değildir. Nitekim 12 Eylül karanlık rejimine karşı direnmenin bu gün itibariyle sonuçlarına baktığımızda küçümsenmeyecek bir tablo olduğunu görmek zor değildir. İşte Kürt sorununun aldığı uluslararası boyut ve buradan ortak ülkemiz demokrasi mücadelesinde açtığı kanalları, yıktığı tabuları, hala zorlamakta olduğu statüler, direnmenin birer başarısı olarak dünden bu güne taşınmıştır. Burada hangi örgüt ne yaptı gibi bir yarışın anlamsızlığına girmeyeceğim. Ortak ülkemizin direnme çizgisinden yana olanlar ve buna katılanlarla bunun dışında olanların ayrımını yapmakla yetineceğim. Örgütümüz adına ise söyleyeceğim şey 12 Eylül rejimine karşı verili tüm imkanları kullanarak direnmeye çalıştığımızdır. Bu uğurda silahlı silahsız eylemlerimizle, siyasal gelişmelere karşı kesilmeyen çabalarımız ve direnme çizgisini yükseltme amaçlı girişimlerimizle sürecin bir parçasıydık. Yurt dışında örgütsel çalışmaya yaşam alanı açmak ve sınırları her alanda delerek giriş çıkış imkanları yaratmak ve bunu tüm direnme güçleriyle paylaşmak dahil silahlı silahsız her çabayı ortaya koyarak yerine getirmeye çalıştık. Bu konuda en son konuşması gereken bir itirafçı olan Engin Erkiner’in, direnmenin "D" sini bile hor görme çabasında olan Özel Harp Dairesi işleriyle kesişen çabaları, devrimci saflarda mütalaa edilmeyecek bir yerdedir. Bu itirafçı aptalın neden bu kadar arkadan nal toplarcasına özel hafiyeler gibi direnme övgüsüne saldırdığını sorgulamak yerinde olacaktır. Bu onun işidir ve bu da ikinci kuşak Ergenekoncularının kendilerini belirginleştiren ortaya koyuşlarıdır.
Tek tek örgütleri baz alarak kıyaslama basitliğine düşmeden ülkemiz devrimci hareketini bir bütün olarak algılayıp konuyu ele aldığımızda görülecek ki, her ülkede olduğu gibi ülkemizde de direnen ve direnmeyenler vardı. Doğal olarak direnme çizgisinde olanlar da bin bir türlü direniş içindeydiler. Düzenli gerilla birlikleriyle dağlarda direnenler yanı sıra, şehirlerde zaman zaman askeri eylemlerini yükseltip diğer araçları da direnme sürecine katanlar bulunmaktaydı. Bunlar bir bütündü, üstelik FKBDC adı altında da siyasal bir birlik içindeydi. Bu adımı atmış, bunun fiili gerekleri için özveriyle çalışıyorlardı. 12 Eylül rejimi bizleri örgüt örgüt ayırıp özel bir muameleye tutmuyordu. Hepimizi düşman sayıp katletmeye çalışıyordu. Bunu her yerde, ülke içinde, zindanlarda, yurt dışında ulaşabildiği her yerde kanlı biçimde yapıyordu. Doğal olarak direnme de her yerdeydi, ülke içinde olduğu kadar dışında da kendi özgünlükleriyle, ülke içindeki çabalara katkılarıyla direnme vardı.
Bu gerçekleri görmemezlikten gelip hafife almak, kasıtlı değilse ahmakçadır. Dünyanın tüm devrimleri ve direnmeler çok kısır olanaklarda, çok zor koşullarda ve bin bir araçla yürütülmüştür. Büyük bir çoğunluğu da bastırılmıştır. Buna bakıp dünyada direnme olmamıştır denebilir mi, buna bakıp şehitler, yaralılar, illegalin amansız denklemlerindeki çabalar, direnme değildir denebilir mi? Bunu ancak Engin gibi bir itirafçı, sırtında taşıdığı ayıp kamburdan dolayı yapar. Bu konuda, bu güne dek hiç kimse 12 Eylül rejimine karşı en küçük bir çabaya bile saygısızlık yapmamıştır. Bu çabaları küçümsememiştir. İlla bu itiraf kompleksli kişi buna yeltenmiştir. Bu aptal bir süredir devrimci hareketin tüm değerlerine saldırmakta zıvanadan çıkmıştır: Filistin halkının meşru hakları ve devrimci mücadelesine yapılan katkıları bile “paralı askerilik” olarak görecek kadar saçmalamıştır. Tüm devrimci hareketin faaliyetlerini, bir yerlere yamalamak için Özel Harp Dairesi'nin devrimcilere ait temiz bir alan bırakmama taktiği gereği çamur atmıştır. Bu gün açıkça söylemese de bu yaptığı, Kürt özgürlük hareketine yönelik milliyetçi reflekslerini bir kin olarak kusması uzak değildir. Direnme söylemine bu tepkinin varacağı ilk durak budur.
Bu konunun tartışmasında şu ya da bu örgüt adını anmak, ayrıntılara inip örgüt içi tartışılacak sorunu internet ortamında ifa etmek doğru değildir. Bu gibi ihbarcı çabalar direnme karşıtlarının işi olabilir, bizi ilgilendiren konunun özüdür, direnme ve direnme safında yer alıştır. Hangi örgütün ne kadar ve nasıl direndiği ise, o örgütün iç değerlendirmesidir ve görelidir. Avrupa konformizminde direnme saflarında ayrılıkçılığı körükleyin itirafçı Engin gibilerinin bu kulvarda söyleyecek ne bir sözü ne de yeri vardır.
Tekrar olacak, bir süredir dinmiş olan boş didişmelere dönmek gibi olacak, ama bir daha hatırlatalım: Bu adam, Engin Erkiner bir itirafçıdır.( bakınız, hz No: 1977/27398, Büro no: 1977/726, İddia No: 1977/247--- İstanbul Cumhuriyet Savcılığı toplu suçlar bürosu---- tutuklu 27.8.1977---- İddianame. Ve eki olan İfade, toplam 20 sayfa). (Geniş açıklamalar için http://mirural.blogspot.com/ linkine tıklayın) Poliste çözülmüş bu itirafçının her türden direnmeye karşı bir hassasiyeti vardır. Bir psikolojik rahatsızlıktır bu. Direnme kelimesi adamda infial yaratıyor. Kendisi çözülmüştür, direnmemiştir. Bunun için direnmenin "D"si anıldığında reflekslerini harekete geçiriyor. Bunu ne abartma ne de şaka yollu yazıyorum. Almanya’da doktorasını yapmış Tiscehreen Üniversitesinde kürsüsü olan Rızk Kıbeyli'nin de bu yönde verdiği bilgi bunu teyit etmektedir Dr. Kıbeyli “geçmişinde derin ve utanılacak bir iz taşıyanlar, bu izi hatırlatan her şeye tepki gösterir, ondan uzak çevrelerde kalmayı tercih ederler, saçları dökülmüş birinin saçları dökülmüş olanlardan uzak kalması gibi, saç konusunda konuşmama ya da tepkili davranması gibidir” diye örnekler de verdi. İtirafçı Engin gerçek bir hastadır. Kompleksi vardır, bunu aşamamıştır; bu onu hala bir yerlere, derin işlere doğru hızla sürüklemektedir. Direnmek ona çok acı bir deneyi hatırlatmakta, onun için direnme düşmanlığı yapma ihtiyacı hissetmektedir. Direnenleri küçük görme çabası göstermektedir.
Bu davranış komplekslerini devrimci hareketlerde örgütler düzleminde de görmek zor değildir. Özgürlük mücadelesi veren Kürt hareketinin direnişini inanılmaz akıl zorlamalarıyla bir yerlere yamama ya da tehlikeli, hatta terör olarak gösterme çabaları buradan kaynaklanmaktadır; bunu da daha çok tarihlerinin hiçbir dönemlerinde direnememiş ve direnme gerektiğinde teslim olmuş siyasal eğilimlerin yapması tesadüf değildir.
Yarınları kurmak için dünyada tüm direnme hareketlerinin ısrarla izlediği bir gerçek vardır. O da geçmişin en küçük bir olumluğunu yenilemek ve ilerletmek için öne çıkarma çabasıdır. Hataların, yetersizliklerin, başarısızlığın bataklığında düşünceleri köreltmek yerine, olumlunun taşıdığı başarı umudunu yükseltme çabasını öne çıkarmak, başarıya giden yolun önemli bir adımıdır. Direnme süreçlerinin deneyleri bunun başarı için önemli olduğunu gösteriyor. Biz de geçmişimizin onurlu çabalarını boyutuna bakmadan öne çıkarıyor, onu yükseltme amacı taşıdığımızı ilan ediyoruz. Bizim bu çabalarımıza karşı, itirafçı gibi bir dizi kukla “abartmayın, başaramadınız, başaramazsınız, yetersizsiniz, gücünüz yetmez, kendinizi dev aynasında görüp kendinizi aldatmayın” diyor, bunu kulaklara şüphe ve kuşkuyla birlikte fısıldıyor; biz de abartmadan diyoruz ki; bu fısıldamalar kimin işidir soruyoruz. Elimizdeki tüm bilgiler bu hor görücü çabaların geri planında Özel Harp Dairesi'nin olduğunu gösteriyor.
12 Eylül Rejimine Karşı
Direnmenin Sonuçları
12 Eylül rejimine karşı direnenler, alabilecekleri önlemleri sonuna kadar zorlayarak bu mücadeleyi yürüttüler. Hiçbir devrimci körü körüne bir yerlere atılarak direniyorum adı altında bir iş yapma macerasında olmadı. Eksik oldu, fazla oldu, bu konumuz dışındadır. Ama devrimci güçlerin önemli bir kısmı her şeye rağmen direnme kararındaydı ve bunu fiili olarak yaşama geçirme atılımı yaptı. Bu amaçla kendini yeniden yapılandıranlar da vardı.
Direnme amacı taşıyanlar, bu süreçte bin bir araçla direndiler. Tecrübesizlik, eksiklik, yetmezlik, olanaksızlık, başarısızlık demeden direndiler, dönüp bir daha direndiler. Kendi adımıza konuşacak olursak, en az üç kez merkezi düzeyde yakalanmalarımıza rağmen, dönüp yeniden direnişi yükseltmek için ne var ne yok her şeyimizi ortaya koyup devam ettik. Diğerleri bizden farklı değildi. Kararlılık devrimci harekettin kendini belirgin eden bir göstergesiydi. O gün bunun önemi çok büyüktü. O gün bir yaprağın kıpırdanması bile güçken; bu kararlılık ve bu duruş, direnmeydi. Bu gerçekleri hiçbir itirafçı rezil adam kirletemez.
Hata yapmamak için iş yapmamak gerek. Direnenler hata yapmayı göze aldılar. Geçmişin bu onurlu çabalarını, bu günün ortamında küçük düşürmek ve hafife almanın bir durum değerlendirmesinin, düşünce alış verişi kapsamında görülmesi mümkün değildir.
Direnme ölçüleri tarihin her kesitinde belirgin özelliklere sahiptir. Bunların en önemlisi direnme iradesidir. Bu irade direnmek isteyen tüm örgütlerde vardı, tersini de kimse iddia edemez. FKBDC bu amaçla kuruldu ve devrimci örgütler arasında direnişin yükseltilmesi açısından olumlu bir rekabet de yaratmıştı. Evet yakalanmalar, ölümler, zarar ve ziyanlar, yetersizlik ve tecrübesizlikler çoktu. Ama örgütsel karar ve yönelim direnmeden yanaydı. Bu amaçla elde olan her şey seferber edilmişti. Hiçbir dış kaynağa sahip olmadan, kendi dar olanaklarıyla kavrulan, deneyimsiz ve genç bir devrimci hareketin gösterdiği bu irade, direnmenin yarısıydı. Buna saygı duymayanların, bu gerçekleri algılama şansları hiç olmayacaktır. Bu nedenle bu gün direnmeye karşı gösterdikleri refleksler ortaya çıkmaktadır.
Daha iyisi yapılmaz mıydı, evet yapılırdı. Bunu bu gün söylemek çok kolay. O gün bir taş atmanın bile direnme olduğu kesitte, irade beyan etmek çok ayrıdır. O süreci tüm ayrıntıları ve detaylarıyla yaşayan bu satırların yazarı, direnme hattında yer alma iradesi gösteren tüm örgütlerin abartmasız 80-90 yılları arasında mümkün olan tüm araçlarla eylemlerini ortaya koymaktan çekinmediler. Bu çabaları hafife almak en hafif deyimiyle edepsizliktir.
Bilindiği gibi, 12 Eylüle karşı en kapsamlı ve en ciddi direniş; ortak ülkemizin özgürlük ve demokrasi gücü olan Kürt özgürlük hareketi tarafından ortaya konmuştur. Bu hareket ortak ülkemizin direnme hattı içinde bir hareketti. Ağırlığı ne olursa olsun, onunla birlikte olanların oluşturduğu bir hattı. O da biz gibi direnme mücadelesinin bir parçasıydı. 1982 Haziran’ında Faşizme Karşı Birleşik Direniş Cephesi’ni ve sonrası Devrimci Birlik Platformu'nu kurduğumuzda devam eden hat buydu; bir direnme hattıdır bu. Bu hattın direnmediğini iddia etmek ancak aptallara mahsustur.
Kürt özgürlük hareketini genel Türkiye devrimci hareketinden yalıtarak ele almak en azından dün için insaflı bir yaklaşım sayılamaz. Kaldı ki, 80’li yılarda devrimci hareketin bin bir nedenle iç içe giren süreçleri, direnme adına ortaya ne konduysa tüm tarafların katkılarıyla olduğu gerçeğini göstermeye yeterlidir. Dün, tek tek örgütlerin direnmeden yana konumlarını yorumlamanın hiçbir anlamı da yoktu.
Dünyanın her yerinde de direnme böyle olmuştur. Süreci bir biçimde yürüten öncüler vardı, ama bu diğer katkıları dışlamaz. Ayrıntılara dalmak, kimin hangi düzeydeki kadroları nerede ne yaptı ya da ne yapabilirdi ve neden öyleydi gibi bu gün için geçmiş bir tartışmayı güncellemek, demagojiden ibarettir. Bu didiklemeler devrimci hareketi küçük düşürmek için, tarihinde kayda değer tüm izleri yok saymak için harcanmış derin devlet çabalarıdır. Yolları bu karalamalarla kesişenlerin tepkilerini anlamak güç değildir.
12 Eylül faşist askeri diktatörlüğüne karşı direnişin istenilen kesitte sonuç almadığı doğrudur. Ancak bu direnmenin hiçbir şeyi başaramadığı iddiası ise tamamen gerçek dışıdır. Her şey bir yana, ülkemiz mozaiğinin bu gün 12 Eylül iradesine ve tek boyutluluğuna karşı kazandığı sonuçlar ve kendini demokrasi mücadelesinde eğitme açısında edindiği tecrübeler bile, başarlı sonuçları olduğunu göstermeye yeterlidir.
Bu gün Kürt halkının kazanımları ve dolaysıyla anti-demokratik devleti kıstıran, daha çok açılıma sevk eden etkinliklerin o günlerin direnmesinin bir ürünü olduğu inkar edilemez. Kürt halkının ezici çoğunlukla Kürdistan bölgesinde özgürlük hareketine gösterdiği eğilim, bir halkın direnme hattıyla kazınılmasının açık ifadesidir. Bunlar da direnmenin doğrudan ürünüdür. Milyonlarca insan bu süreçte demokrasi mücadelesi eğitiminden geçmiştir. Bu gün, ilk kez bu ölçüde bir yoğunlukla, grup kuracak boyutlarıyla, özgürlük ve demokrasi sesi meclise “bin umut adayları” yla taşındıysa, bu da dolaysızca dünkü direnmenin bir sonucudur. Bu direnmeye hepimiz her şeyimizle katıldık. Bu gün etnik kimlik hakları için üzerindeki ölü toprağını silkelemeye yönelen halkların kendilerini ifade etme çabaları da bunun ürünüdür. Bu güne geride ne kaldıysa dünkü direnişin ürünü olduğu da unutulmamalıdır.
Milliyetçi etkiler, Türkiye devrimci hareketine ağır darbe indirdi. Direnme hattındaki yerini oldukça zedeledi. Buna rağmen dün isimleri ne olursa olsun bu gün de hangi ad altında olursa olsun direnme hattından yana olanların direnişi sürdürme çabaları devam etmektedir. Bir toparlanma, bir yeniden organize olma çabalarının yükseldiği bu koşulda, önümüzdeki örnekler kazanılmış sonuçların kaynağında yatan dünün direnme geleneğidir. Bunu yükseltmek, kendini yetmezlikle, hata yapmakla, yanlıştan kurtulamamakla kıskıvrak çeviren bir algılayıştan çok daha önemlidir. Biri daha çok teslimiyete diğeri yeni başarılara götürür.
Kimse yanlış anlamasın; silahı alıp savaşın diyen yok, söylenen gayet açık, direnme hattı tüm etkinlikleri ve araçlarıyla başarının dünkü ve bu günkü tek yoludur. Bu yol içinde yeri ve zamanı geldiğinde tüm araçları ve faaliyetlerini ihtiva eder. Hazırlıklarımız en iyi düzeyde olmalıdır. Ancak hazırlık adı altında sonsuza süren bir sürecin mahkumu olmak gibi sonu teslimiyete uzanması mukadder durumlara da düşmemek gerekir. 12 Eylül rejimine karşı direniş en kötü koşullarda başlamış olsa da yapılması kaçınılmaz olan ve sonuçları önemli başarıları içeren bir direnişti. ama bu belirlemelerin ışığında kimi aptalların “direnişten söz etmek, temelsiz ajitasyonun ötesine geçmiyor” söylemleri, en iyimser deyişle abesle iştigaldir.
Direnme bu gün de sürüyor. Bu bir tutumdur. Bir irade beyanıdır. Bunun ne kadarı yaşama geçer verilerin bütünsel endekslerine bağlıdır. Ama öncelikle bu duruşun örgüt bazında ya da şahıs bazında karara bağlanmış olmasıdır. Bu gün de iyi bir hazırlıkla direniş sürmeli ve yükseltilmeli denebilir. Ki doğrudur. Ancak ani bir baskın, ani bir siyasal değişim gelip kendini dayatınca, var olan imkanlarla direnmek zorlu olunca bundan kaçınmamak gerektir. 12 Eylül darbesinin ardında olan ve alınması gereken tutumun kaynağında bu vardı. Bu kesitte, yerel seçimler gibi önemli bir düelloya giderken yaşanabilecek bir siyasal kırılma ortamında gelip dayatacak bir açık direniş ihtimali belirince yapılması gereken de aynıdır. Kimse kimseyi aldatmasın, önce bitip tükenmeyen bir hazırlık yapılmalı adı altında direniş yapılamaz. Asgari imkanlarla başlar tüm direnişler, ondan sonrası genişleyerek büyür. Bu gün parlamentoya kadar yükselen kazanımların, dünün imkansızlıkları içinde başlayan direnmenin eseri olduğu unutulmasın.
12 Eylül rejimi bir biçimde hala sürmektedir. Toplum üzerindeki karabasanı yasa ve kurumlarıyla kendini hissettirmeye devam etmektedir. 80’li yıllardan bu yana bu rejime karşı direnmede sürmektedir. Bu kesit itibariyle, 12 Eylül darbecilerinin yargılanması yönünde oluşan kanaatler direnmenin iyi bir yükseliş trendi yakaladığına işaret etmektedir. Birçok alanda olduğu gibi Antakya’da halkın, ortak ülkemizin ünlü sanatçılarıyla omuz omuza 12 Eylül protestolarına katılması ve “darbeciler yargılansın” demeleri bu geleneğin bir uzantısıdır. Bundan sıkıntı duyan İtirafçı Engin Enginer, Antakya kompleksi ve Arap halkı düşmanlığının uzantısı olarak bu çevrede olan her şeye karşı kin taşıdığını göstermektedir. Bu kini siyasette direnmeye tepkisiyle ortaya koymaktadır. O, bu amaçla direnme etkinliklerini önemsiz gösterme çabasındadır.
Antakya’da 12 Eylül protestosunun mesajı çok önemlidir. Bir siyasi geleneğin nasıl da halkıyla sanatçılarıyla iç içe olduğunu ve direnme tutumunda yoluna devam ettiğini karınca kadarınca gösterdiği gibi, ortak ülkemizin siyasal duyarlılıklarıyla da paralel yürüyen çabalarına da bir göstergedir. Bu ne bir mevkide yer alma böbürlenmesidir ne de vehimdir; bu ikircimsiz ve açık bir direnme hattıdır, kararlı olma ve kendi haklarını ortak ülkenin haklarıyla kaynaştırma çabasıdır, geçmişten bu güne uzanan tutarlı bir duruştur. İtirafçı bu hakka saldırmaktadır; bunu kirletmeye, küçük göstermeye çalışmaktadır.
Direnme bir süreçtir. Devrim değildir. Direnme için gerekli olanlarla devrim için gerekli olanlar çok farklıdır. Bu yüzden direnmenin gelip çattığı bir kesitte devrim için aranan koşulları beklemek safça bir davranış değilse, çirkin bir teslimiyetçi tutumdur. Ülkemizde direnme her zaman her yerde kendini dayatan bir gerçektir. Devletin halkı karşısındaki konumu itibariyle gerçek budur. Siyasal kurumlarıyla, askeri ve emniyet teşkilatıyla, bürokrasisiyle devlet, halkı direnmeye zorlayan bir yapılanmadadır. Tek boyutluluğuyla halka direnmekten başka seçenek bırakmayan bu devlete karşı dün sürdürdüğümüz direnişten daha güçlü direnişleri örgütlememiz bir vatandaşlık görevi haline gelmiştir. Bunu hazırlık adı altında sulandırmanın çok anlamlı olduğu söylenemez. Bu türlerin tek amacı, geçmiş direnmeleri küçük düşürerek bu günkü direnme etkinliğimizi doğmadan kırma çabasıdır. Sorunu kişilerin geçmiş üzerine didişmelerinden çıkaran da tam bu noktadır.
Bizler dünde bu gün de diyoruz ki, haklarımızın kazanımının yolu direnmekten geçiyor. Direnmemizin araçları, bizi direnmeye zorlayanların baskı araç ve yönelimlerine bağlı tercih olacaktır. Bu gün ve geçmişte tüm halkların direnmede tercihlerini belirleyen koşullar ne ise bizim içinde geçerli olan odur. Ne bir fazla ne bir azdır. Bu da tüm halkların meşru hakkıdır. Bizlerin hak kazınım yolu için önemsediğimiz sonuç alıcı kanallar burada bulunmaktadır. Bu bir savunmadır, saldırı hiç değildir.
Direnmenin illegalitesine, barışçıl ve barışçıl olmayan mücadelesine ve buna bağlı örgütlenmesine uzun zamandır savaş açmış bir itirafçının direnme üzerine görüşleri, Özel Harp Dairelerinin yaptıklarıyla kesişmesi noktasında ancak bir anlama sahiptir.
Anti-demokratik devletin tüm kurumlarıyla saldırıya geçtiği, her türden hak talebini ve bunun için yükselen direnme ve mücadeleyi itirafçılarıyla birlikte kirletmek istediği bir ortamda verilecek tek bir cevap vardır; o da direnmeyi yükseltmektir.
**************************************
Yazışmaların içeriği hk.
Gelen KutusuX
Tümünü yanıtla
Yönlendir
Sohbet ile yanıt ver
Bunun gibi iletileri filtrele
Yazdır
Kişiler listesine ekle
Bu iletiyi sil
Phishing'leri bildir
Phishing olmadığını bildir
Orijinali göster
Sabit genişlikli yazı tipiyle göster
Değişken genişlikli yazı tipiyle göster
İleti metni bozuk mu?
Neden bu spam/spam değil?
kayhan krac Kime: komun-inisiyat.
ayrıntıları görüntüle 17:10 (12 dakika önce) Yanıtla
Değerli dostlar,
Hatırlayacaksınız…
Bir süre önce Engin Erkiner imzasıyla grubumuza, dışarıdan, 12 Eylül'e ilişkin bir yazı ulaşmış ve grup üyelerine dağıtılmıştı.
Hemen akabinde, bu yazıya karşı bir başka yazı ise, Bedrettin Mahir imzasıyla gönderilmiş, çokça kişisellik içermesi nedeniyle bir süre bekletilmiş, ancak "söylenenlerin söyleyeni bağlayacağı" düşünülerek ve aynı yazının başka gruplarda da yayınlanması üzerine ve dahi muhatap yazının ise grubumuzda yayınlanmış olduğu göz önüne alınarak, bu yazı da grubumuzda yayınlanmıştı.
Ancak Bedrettin Mahir isimli bu yazıya da, Gün Zileli tarafından tepkisel bir cevap gönderilmişti.
Konunun Engin Erkiner'in kişiliğinde, bitmemiş bir hesaplaşmayı ayyuka çıkardığı anlaşılmaktadır.
Ancak bugün bize ulaşan yeni maillerde de konu iyice kişiselleşmiş ve Engin Erkiner'in kişiliğinin ve kişisel geçmişinin tartışıldığı bir mecraya doğru akmaya başlamıştır..
Engin Erkiner'e yönelik suçlamaların doğruluğunu ya da yanlışlığını bilebilme ya da test edebilme şansımız yoktur. Ve zaten Engin Erkiner'in kişisel geçmişini sorgulama ve yargılama görevi de, o yıllarda ve halen bizlerle bir aidiyet ilişkisi olmadığı düşünülecek olursa, bize ait bir husus değildir.
Ve elbette bu tür iç hesaplaşmaların arenası, grup platformumuz da değildir.
Hâl böyle olunca bugün itibariyle bizlere ulaştırılan ve Gün Zileli'ye cevaben gönderilen yazıların, ancak başlangıç bölümlerini, aşağıda, imzalarıyla birlikte sizlere aktarıyoruz. Polis ifadelerinin havalarda uçuştuğu ve hayli kişiselleşen bu yazıların devamlarını ise yazıların bütünlüğünden çıkartıyoruz.
Sanırız yazıların yazarları, yazılarını bütünlüklü olarak Gün Zileli'ye ulaştıracaklardır.
Geçmişe ve geçmişin mimarlarına yönelik hesaplaşma tabi ki yapılmalıdır. Ancak otuz yıl sonra bunun arenası çok dikkatlice tespit edilmeli ve devrimci kamuoyu detaylarla değil, sonuçlarla bilgilendirilmelidir.
Bundan böyle bu konuya ilişkin gönderilen yazılar bu çerçevede değerlendirilecektir.
Sevgi ve dostlukla
Kayhan Krac
Değerli Gün Zileli,
uzun zamandır yazılarınızı yakından takip ederim. Bilgi birikimleriniz ve
algılarınız siyasal farklılıklarımıza rağmen önemle izlenmesi gerektiğine
inananlardanım. Engin Erkiner'in İtirafçılık meselesine refleksinize de
saygı duyarım. Ancak iyi okuyan ve tarih süreçlerinin endekslenmesinde
önemli bir aydın olmanızın genişliğine sığınarak şunu söylemek isterim, *
birincisi*; hiç bir kişi yoktan suçlanamaz. En küçük bir hukuk algısında
bile bir iddia somut delil ve kanıtla desteklenmese palavra olur. Engin bu
tür sol'un alışık olunan palavraları çok sıkar, ömürlerinidemokrasi
mücadelesine adayanları belgesiz kanıtsız töhmet altına alır geçmişlerini
horgörür. Çok yakından tanımadığınız için bilmeyebilrsiniz. Bunun için
refleksinizi bilgi almak için bir soru olarak algılamam size saygım
gereğidir.* İkincisi*; elbette insanlar hata yapabilir ama bu hatalarını
nerede ve nasıl yapmışlarsa o ortamın gerekleri içinde özeleştiriyle bunu
aşması mümkün olur, bu hala yapılmamış ve hatanın övgüsü yapılıyorsun, buna
ben değil sizin bir ad bulmalısınız derim.* Üçüncüsü*; gereksiz bir
didişmeyle başlayan ve hiç kimsenin işine yaramayan bir tartışmada sadece
belgeleri ve kanıtları ortaya koymanın vebali sanırım kimseyi ne hukuki ne
de vicdani bir sorumluluk altına alır. Takdirlerinize sığınarak lütfedip şu
polis ifadesini okuyunuz.
Mihrac Ural
Yazar: ayri varlik
Gün Zileli,
Bedrettin Mahir imzalı "DİRENME HATTINA DİL UZATMAK" başlığını taşıyan ve
http://mirural.blogspot.com/ linkinde yayınlanan yazısı üzerine ,
dikkatlerimizi "itirafçı" tanımlamasına çekmek istedi. Bu dikkat çekişin
ardında doğal bir yaklaşım olduğu kesin.Konuları tartışmaları, ilgili
kişilerin geçmiş ve bu günlerini bilmek yada araştırma ardından çekilmiş bir
dikkat değil. Ancak tepkisel gibi durması, Gün zileli gibi bir aydından beklenmemesi gereken bir davranış izlenimi bırakabilir.
Gün Zileli, Engin Erkiner'i bir biçimde tanımış ve onun itirafçı olarak
anılmasını garipsemiş. Yukarıdaki yazının konusu Engin'in tüm devrimci
hareketleri ve onların direnmelerini hor gören yaklaşımlarıyla ilgili, özel
olarak Enginin İtirafçılığını gösteren bir yazı değildir. Böyle olmadığı
için kısaca itirafçı olarak anıldığını bilmemesi çok normal. Oysa ilgili
olanlar bilirler, aylardır *Acilciler'*in 1982 ayrılığı üzerine tartışma ve
suçlamalar yapılmaktadır karşılıklı. Bundan doğal olarak çok uzak olan Gun
Zileli bu sonuçlarla karşılaşınca hayret edebilir. Yapabilabilecek tek şey
doğru bilgiyi vermektir. Bu tartışmalarda taraf olmaktan çok eski bir *
Acilci* olarak vicdanımın sesiyle gerçeklerin bilinmesini isterim.Bunun için
çok söze gerek yok Gün zileli abi şu aşağıda yer alan Engnin polisteki
itiraflarını okusun kendisi her şeyi çok hızlı bir şekilde kavramış
olacaktır.
Yazar: tanik1982@gmail
Sayın Gün Zileli,
Acele ederek Engin Erkiner'in itirafçılığıyla ilgili "*hop,hop,hop*",
"*sorumsuz
nitelemeler*" demişsiniz. Bildiğimiz yazı üslup ve sakın yaklaşımlarınıza
uymayan bu siteminizin, yine size uygun olmayan genişlik ve geçmişliğiyle
konuları ele alışınıza uyumlu bulmadık.
Engin'i gerçekliğiyle tanımıyorsunuz. Hiç bir zaman yol arkadaşlığınızda
olmadı, bir toplantıda, bir konuşmada bir yürüyüşte en fazla bir iki saat mı
birlikte oldunuz. Ama dönün birde yıllarca en illegal koşullarda birlikte
olanlara sorun. Siteminizin arkasında duracaksanız lütfen karşı tarafta da
devrimcilerin olduğunu ve sizin adil, tarafsız yaklaşımınız gereği acele
etmemeniz gerektiğini bekleyenlerinde olabileceğini hesaba katınız. Engini
tüm yönleriyle tanır mısınız bilemem, hangi çevrede nasıl gelişti biliyor
musunuz, bunlara önemde vermeye bilirsiniz altı üstü bir iki saatlik
peryodsuz görüşmeler için bunları araştırmaya vaktiniz de yoktur. Olsun bu
şahıs yüzünden hala sürgünlerin acılarını yaşayanların olabileceğini hesaba
katınız.
Yörükoğlu'nun cenazesini betimlerken dile getirdiğiniz burukluğu, Engin'in
yaşayan ve polisteki itiraflarıyla yakılmış insanların dramlarını düşünmeyi
en azından bundan sonra dener misiniz? Ölüm oruçlarıyla da ilgili olan bir
yazınızı da çok haklı vurgularınız vardı, artık geçerli değildir demiştiniz
ve çok haklıydınız, peki itiraflarıyla yaşarken insanları her gün yeniden
öldüren bir davranışın en azından özür ve özeleştiriyle bir yara bandı
olması gerekmez mi? buna karşı direnip "*koşullar bir daha tekrar etse
polisteki ifademi aynen tekrar edermi*" diyen biri için söyleyecek
"hop,hop,hop..." larınız olmaz mıydı?
Bu şahsın geçmişimizdeki temiz tüm alanları kirli göstermek için, hafife
almak için günü birlik size gösterdiği maskesi ardındakı gerçek kimliğiyle
yazdıklarını biliyormusunz.
Bu şahıs sizin karşınızda takındığı maskenin ardındaki şahıs
değildir."Kendine ait hiç bir görüşü olmayan bulunduğu yerden çabuk
etkilenim eklektik bilgilerle ezberlerini dile getirmekten başka becerisi
olmayan bildik yanıyla" gerçek değildir. Milliyetçiliğini futbol
maçlarındaki bir kaç holiganın dünyanın değişik yerlerindeki sokak
şaklabanlıklarından yola çıkarak "küresel Ulus Türkler" tezini biliyor
musunuz? Kapitalizmin nasılda çevreciliğe terfi olduğunu iddia
eden yaklaşımlarını, 12 Eylüle karşı kimsenin kılı kıpırdamazken bir taş
atmanın bile direnme olduğu kesitte ellerinden geldiğince direnen ve şehit
olanları hafife almak için derin devletin yanık topraklar siyasetiyle
devrimcileri mirassız, geçmişsiz bırakmak isteğini uygun yazıların okudunuz
mu?
Yazar: sabri1962@gmail
Kayıtlar
